بهارم بی تو زمستانی سرد است

گل باغ امیدم رفته از دست
غریبانه، شبی بار سفر بست

غمش زد آتشی بر قلب خسته
که تا روز ابد، دل را شکسته

درباره : دل نوشته های من , نُکتــــــه هــــا و نظـــــرها , مناسبتهــــــــــا ,
بازدید : 32

[ سه شنبه 10 فروردین 1400 ] [ 11:47 ] [ نویسنده : نبی رحیم زاده ] | نظرات (0)

مطالب متفرقه

سفر بی بازگشت سمیه

چگونه با نبودنتان کنار بیایم

تابستان است

تقدیم به مادری که ندارم(بمناسبت سالگرد سفر بی بازگشت مادرم)

غم های سنگین سالهای بی ک

نبودتان

بازهم دلتنگی وسالگرد عروج ناباورانه تان

از تابستان وپاییز نفرت دارم

ازهمه کس دل بریدید

بهار ودلتنگیهای من

نظر بدهید

.: Weblog Themes By SlideTheme :.

درباره وبلاگ

★ بسم الله الـــرحمن الرحیم★ از روزی که خودرا شناختم جز تنهایی وغم ؛ یار دیگری نداشتم . روزگار با بی رحمی وظلم بیکران تمامی ناملایماتش را بر من تحمیل نمود. واینک من مانده ام وغم، همدم وهمنشین من تلخیها وغمهای روزگار گردیده. من شبح تاریکی هستم که با اشک وغم فراوان وبغضهای در گلو مانده نفسهایی به اسم زندگی را بالا می آورم وفکر میکنم تنها همنشینم مرگ باشد آری از آن روز اول برای من پیراهن غم دوختند هرچند که بر جسم ضعیفم سنگینی میکند اما قد واندازه اش مناسب من است وهرگز هم پاره نمی شود تمامی جوانه های امید در وجودم در زیر این پیراهن خشکیده اند وتنهای تنهایم ودر تنهایی وسکوتی سرد خواهم مرد بدون آنکه شیون مادر را ویا ندای پدر را ویا صدای برادر برادر نعمت را ویا هق هق گریه های سمیه که از سرنجابت تنها؛ در کنجی خلوت به هنگام حزن واندوه سر میداد؛ بشنوم پس دنیا را در تنهایی وبی کسی ترک میکنم.

غروبی در سپیده دم